ระดับภาษา
ระดับภาษา หมายถึง การใช้ถ้อยคำให้เหมาะสมกับโอกาส กาลเทศะและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล แบ่งเป็น
๑. ภาษาทางการ หรือ ภาษาเขียน ภาษาระดับนี้ใช้ในการพูดและการเขียนที่เป็นทางการ คำนึงถึงความถูกต้องของกฏเกณฑ์ ระเบียบของภาษา ไม่ใช้คำฟุ่มเฟือย โอกาสที่ใช้ คือ การเขียนตำรา การบรรยาย การอภิปราย ฯลฯ
๒. ภาษากึ่งทางการ คล้ายกับภาษาทางการแต่ลดความเป็นงานเป็นการลงไป ผู้ส่ง – รับสาร มีความคุ้นเคยกันพอสมควร เช่น การเขียนบทความ การบรรยายในชั้นเรียน ฯลฯ
๓. ภาษาพูดหรือภาษาปาก ภาษาระดับนี้ใช้พูดในชีวิตประจำวันเป็นส่วนใหญ่และใช้สนทนาโต้ตอบกัน เช่น การเขียนจดหมายส่วนตัว การโฆษนา ฯลฯ
๔. ภาษาต่ำ ภาษาระดับนี้เป็นภาษาที่ไม่สุภาพ จัดเป็นภาษาหยาบ นิยมใช้พูดระหว่างเพื่อนวัยเดียวกัน ไม่นิยมเขียนเป็นลายลักษณ์อักษร เว้นแต่ใช้เขียนในนวนิยายหรืเรื่องสั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น